เกิดมาแล้ว..เราต้องอยู่..สู้ชีวิต

00000

" เกิดมาแล้ว..เราต้องอยู่..สู้ชีวิต"

จวบชีพปลิด..โรยร่วง..หมดห้วงฝัน

เมื่อชีพอยู่..ต้องทายท้า..กล้าประจัญ

มุ่งฝ่าฟัน..พิสูจน์ค่า..ราคาคน

ชีวิตเรา..เวลาเหลือ..เผื่อไม่มาก

แม้ลำบาก..เพียงไร..อย่าได้บ่น

ต้องต่อสู้..ด้วยลำแข้ง..แห่งตัวตน

จึงเกิดผล..งดงาม..ตามต้องการ

ธรรมดา..มนุษย์นี้..ทุกชีวิต

ชอบค้นคิด..ชอบจินตนา..บ้างบ้าฝัน

มีมากมาย..ผู้ชี้ทาง.."ฝ่าทางตัน"

ยังอยากดั้น..ก้าวย่าง.."ทางไม่ชี้"

ความเป็นตัว..ของตัว..แม้มัวมืด

จึงอยากยืด..ก้าวย่าง..อย่างศักดิ์ศรี

มิยอมหยุด..ยืนหลับ..อยู่กับที่

ในบางที..แม้อาจเฉื่อย..เหนื่อยเต็มทน

อย่าทดท้อ..หากความหวัง..ยังยั้งอยู่

ต้องลองสู้..ปักหลัก..ดูสักหน

อาจมีบ้าง..ประสบ..ความทุกข์ทน

อย่าล้าจน..หมดเข้มแข็ง..หมดแรงใจ

"เกิดมาแล้ว..เราต้องอยู่..สู้ชีวิต"

หากพินิจ..มองเห็นทาง..สว่างใส

จำต้องอด..และทน..ดิ้นรนไป

จะแลเห็น..ความวิไล..ในตัวตน

นี่แหละหนา..คือ"ค่า..แห่งชีวิต"

ยากเพียงนิด..อย่าละเมอ..เพ้อพร่ำบ่น

ก้าวต่อไป..เยื้องย่าง..อย่างอดทน

สมกับค่า..ความเป็นคน.."ค้นถูกทาง".....

ประพันธ์โดย

กุหลาบขาว......

ที่มา: http://board.postjung.com/922710.html